Lieve Oma...

25 mei 2023

De afgelopen maanden heb ik me bezig gehouden met voorouderlijk trauma.

En vorige week had ik mijn eerste familie opstelling. In een groep van twintig mensen met zeven vragers en de rest waren representanten.

De dagen ervoor had ik na gedacht over mijn vraag…. Wat zou ik opstellen?

De liefde? Geld? Mijn innerlijk kind, mijn eigen kinderen?

Tot op de dag van de opstelling kon ik mijn vraag niet concreet maken.

Omdat ik de eeuwige student in me heb, heb ik al veel situaties en patronen in mezelf aangekeken, gevoeld, herkend herkauwden opgeschoond. niet dat ik vrij van ze ben, trauma en patronen bestaan uit vele lagen die een voor een afgepeld mogen worden steeds dieper het onderbewuste in. Dus bewust een vraag formuleren, over wat er nog onbewust ligt is ook onmogelijk.

Gelukkig was daar de begeleiding……

Na de vraag waar ik vandaan kwam en of er ingrijpende gebeurtenissen waren geweest in mijn familielijn, vertelde ik over mijn Indonesische achtergrond. Het verloren kind, de zelfmoord en oma in het Jappenkamp. Alle drie heb ik ze niet zelf gekend en zelfs de verhalen hierover zijn spaarzaam en zijn pas sinds kort in mijn eigen bewustzijn meer aanwezig.

En toen werd Het “Wetende Veld” ingezet. Zo gaat dat bij opstellingen , om tot inzicht te komen wat er zichtbaar mag worden.

De begeleidster vroeg een persoon mijn “ziels - aspect” te representeren. Zij voelde in haar lichaam waar ze moest gaan staan in de kring waar wij zaten.

Mijn Oma werd opgesteld en deze representant ging op haar knieën net buiten de kring zitten, voorover gebogen met haar handen op haar hoofd.

Mijn “ziels-aspect” keek naar een bepaald punt en voelde dat daar iets was. Ook hier werd iemand opgesteld en zo ook voor het Jappenkamp.

Op het moment dat deze twee laatste representanten in het veld zijn gaan staan bewegen ze richting Oma. Mijn “Ziel-aspect” gaat voor Oma staan in afwerende en beschermende houding.

Vervolgens worden er vier lichamen opgesteld door de begeleidster, liggend in de ruimte…….

Alle slachtoffers en ook het “Daderschap” wordt opgesteld.

En nu mag ik zelf een plek zoeken…. Waar hoor ik in de beeld te staan?

Nog verbaasd van dit opgeroepen beeld, loop ik door de ruimte…. Deze richting had ik zelf nog niet bedacht. Ik kijk naar Oma en naar mijn “ziels-aspect”, speurend in mezelf naar enige aanwijzing van richting…

“Niet Nadenken!" Wat was je eerste neiging? Zegt de begeleidster…

“Dat ik daar tussen de slachtoffers hoor”,zeg ik weifelend en nog verbaasd..

“Dat dacht ik al” zei mijn begeleidster, en dat gezegd hebbende krijg ik het heel warm en voel ik een druk op mijn borst en keel……… Verdriet!

“Maar ik heb haar helemaal niet gekend” zeg ik en de tanen rollen over mijn wangen.

Ook bij mijn Representant van mijn “ziels-aspect”rollen de tranen over haar wangen… diep verdriet!

“Nee, je hebt haar niet gekend en toch heb je tot nu op onderbewust niveau je Oma altijd willen beschermen en redden van haar lot, maar het is niet jouw lot"…… de tranen blijven stromen.

“En nu mag je je naar Oma richten en zeg je mij na"

Lieve Oma……..

Voor het eerst in mijn leven spreek ik woorden uit tegen mijn niet gekende grootmoeder, ik mag afscheid nemen van haar lot en van de rol die ik in mijn onderbewustzijn altijd heb mee gedragen. Ik omarm de Representant van mijn “ziels-aspect” en samen huilen we, ik ben haar en zij is mij.

En tot slot mag ik nog een diepe buiging maken vanuit het diepste van mijn hart om Oma te eren en alle slachtoffers die er gevallen zijn…. Totaal Verstilt verdriet...

Dan neem ik afscheid en draai ik mij om… kijkend naar mijn eigen toekomst.

Dit Kunstwerk maakt ik na aanleiding van dit verhaal.

Met al onze geschiedenis en familie lijnen achter ons staan we op ons eigen plek.

Met al de ongeziene en niet doorvoelde delen geïntegreerd in ons systeem.

Fier als een Koning of Koningin in ons eigen koninkrijk. Met als kroon een gewei op ons hoofd, wat bij de Kelten symbool stond voor Wedergeboorte….. omdat als het afsterft steeds weer aan groeit.

Wedergeboorte van al het trauma, persoonlijk of collectief…..

Maar dan geheeld en in het Licht.

Dag Lieve Oma